فهرست موضوعات

سامانه پیام کوتاه

samane

افتادگی مثانه و ریزش ادرار

alt

سیستوسل یعنی مثانه از جای اصلی‌ای که باید در لگن باشد پایین‌تر بیاید. مثانه ممکن است به دلایل مختلف پایین بیاید که یکی از این دلایل، شل شدن عضلات کف لگن است که به دنبال افزایش سن، ورزش نکردن و ضعفی که در جدار عضلات به دلیل تغییرات هورمونی و... ایجاد می‌شود به وجود می‌آید.
چه افرادی دچار افتادگی مثانه می‌شوند: افرادی که چند زایمان داشته‌اند، در هر زایمان به عضلات کف لگن آن‌ها فشار وارد شده است و عضلات کف لگن آ‌ن‌ها شل می‌شود اما افرادی هم هستند که زایمان نداشته‌اند از سن بالایی هم برخوردار نیستند اما به علت چاقی زیاد، عدم تحرک و یا ضعف عضلات، افتادگی مثانه دارند.


زمانی که مثانه از جای خود پایین‌تر می‌آید، زاویه‌ی گردن مثانه با مجرا تغییر می‌کند. این تغییر می‌تواند علائم مختلفی برای بیمار ایجاد کند. تکرر ادرار، شب ادرای زیاد، و تخلیه نشدن ادرار به صورت کامل از علائم این بیماری هستند.
گاهی اوقات مثانه‌ی بیمار آن‌قدر افتادگی دارد که مثل یک کاسه، ادرار را نگه می‌د‌ارد و هر بار که فرد به دستشویی می‌رود مقداری از ادرار او در مثانه باقی می‌ماند. این عدم تخلیه‌ی کامل باعث می‌شود که فرد بخواهد با فشار بیشتری ادرار را دفع کند. در این حالت عضلات مثانه ممکن است کلفت شوند. کلفتی مثانه سبب می شود که پس از مدتی مثانه بیش‌فعال شود. نتیجه‌ی آن هم این می‌شود که بیمار با حجم کمتر ادرار، احساس دفع ادرار می‌کند و حتی ممکن است ادرارش بی‌اختیار بریزد.


به دلیل شلی مثانه بیمار ممکن است با هر فشاری که به بدنش وارد می‌شود دچار ریزش ادرار شود چون مجرای ادرار نمی‌تواند مقاومت کند و هر بار که به شکم و مثانه فشاری وارد می‌شود مجرا ادرارش را بی‌اختیار تخلیه می‌کند. موارد زیادی وجود دارد که بیمار در اثر سرفه یا ورزش دچار ریزش ادرار می‌شود. به این نوع بی‌اختیاری بی‌اختیاری استرسی گفته می‌شود.
بی‌اختیاری استرسی در خانم‌ها بسیار زیاد است. این نوع بی‌اختیاری به ویژه در افرادی که چند زایمان داشته‌اند یا چاق هستند از آمار بالایی برخوردار است. بی‌اختیاری ادرار در دخترها هم دیده می‌شود و این‌گونه نیست که هیچ دختری بی‌اختیاری استرسی نداشته باشد.


خانم‌ها معمولا مخلوطی از این بی‌اختیاری‌ها را دارند به این معنا که هم مثانه‌ی بیش فعال دارند که علامت اصلی آن این است که زمانی که می‌خواهند به دستشویی بروند باید با عجله بروند و ممکن است در راه دچار ریزش ادرار شوند و هم ممکن است با سرفه و عطسه و... دچار ریزش ادرار شوند که البته درصد این‌ بی‌اختیاری‌ها در افراد متفاوت است؛ بیماری ممکن است 60 درصد بی‌اختیاری استرسی داشته باشد و 40 درصد بی‌اختیاری اورژانسی، که مجبور است با عجله به دستشویی برود و یا برعکس و در بررسی‌هایی که اورولوژیست‌ها انجام می‌دهند باید ببیند کدام فاکتور بیشتر بیمار را اذیت می‌کند.


حتی اگر قرار است مثانه‌ی بیمار را بالا بکشند باید به او بگویند که ممکن است بی‌اختیاری سرفه‌ای یا عطسه‌ای او خوب شود اما بی‌اختیاری دیگر او باقی بماند و حتی بدتر هم شود. به این دلیل که زمانی که زاویه بالا برده می‌شود ممکن است تخلیه‌ی ادرار او خراب شود و ادرار بیشتر گیر کند و گاهی اوقات بعد از عمل، بیمار مجبور شود مدت‌ها برای تخلیه‌ی ادرار، سوند بزند تا این‌که آن ناحیه به تدریج شل شود و به حالت طبیعی خود برگردد.
پیش از عمل جراحی باید برای بیمار تست انجام شود.به طوری که مثانه‌ی او را با مقداری آب پُر کرده و بعد به او بگوییم که سرفه کند تا متوجه شویم که آیا با سرفه و عطسه ادرار او می‌ریزد یا بیش فعالی باعث بی‌اختیاری او شده است؟ ممکن است بیمار در حالت خوابیده سرفه کند و ادرار او نریزد که در این صورت بیمار باید به صورت ایستاده سرفه کند. به این دلیل که بسیاری از این افراد در حالت خوابیده بی‌اختیاری ندارند اما زمانی که می‌ایستند به این دلیل که فشار روی مثانه بالا می‌رود ممکن است بی‌اختیار بشوند.


در حال انجام این تست باید پزشک دست خود را به داخل واژن ببرد و با انگشت‌ از طریفین مجرا را به سمت بالا هل دهد و بعد از بیمارخواسته شود که سرفه کند و ببیند که آیا با بالا دادن مثانه، بی‌اختیاری بیمار کنترل می‌شود یا خیر؟ اگر کنترل شد این دلیلی قطعی برای بالا کشیدن مثانه‌ی بیمار است. اما باید این نکته را هم به او بگوییم که ممکن است بی‌اختیاری اورژانسی او بهبود نیابد و مجبور شود برای مداوای آن از دارو استفاده کند.
در بسیاری از مواقع بیماران با این‌که بی‌اختیاری استرسی دارند و مشکل اصلی‌شان بی‌اختیاری اورژانسی است با دارو هم درمان می‌شوند. انجام عمل جراحی بسته به شدت بی‌اختیاری و درجه‌ی پاسخ بیمار به داروانجام می شود.افرادی که سیستوسل شدید دارند به عمل جراحی نیاز دارد. اگر سیستوسل خیلی شدید باشد، زاویه‌ی مثانه با حالب تغییر می کند و ورم کلیه ایجاد می شود که در این صورت عمل جراحی حتمی است و کف لگن باید با جراحی تقویت شود و معمولا" با رکتوسل همراه است که همان افتادگی روده به سمت کف لگن است. این افراد زمان نزدیکی به لحاظ آناتومیک مشکل پیدا می‌کنند و افرادی هستند که مجبور می‌شوند برای رفع این مسئله و برای زیبایی جراحی کنند که البته روش عمل زیبایی با بی‌اختیاری متفاوت است.


بهترین راه درمان سیستوسل برای رفع بی‌اختیاری ادراری ، عمل جراحی بیمار از ناحیه‌ی شکم است به این معنا که برشی از بالای استخوان لگن ایجاد شود و از بالا دو طرف مجرای ادرار به پشت استخوان لگن ثابت شود که این طریقه‌ی عمل معمولا" بازگشت به شکل اولیه را ندارد. در انجام عمل جراحی از واژن احتمال این‌که بیمار دوباره افتادگی پیدا کند وجود دارد.
مراقبت‌های پس از عمل به تکنیکی برمی‌گردد که جراح از آن استفاده کرده است اما به طور کلی افرادی که عمل جراحی کرده‌اند تا مدتی نباید نزدیکی داشته باشند، دوباره نباید چاق شوند و اگر زایمان دوباره داشته باشند و هرگونه فشاری در شکمشان بالا برود ممکن است بیماری‌شان دوباره برگردد.


بسیاری از بی‌اختیاری‌ها و تکررهای ادرار در خانم‌ها به مسائل روحی و روانی آن‌ها برمی‌گردد. بسیاری از بیماران که به دلیل بی‌اختیاری ادرای مراجعه می‌کنند بعد از سیستوسکوپی مشخص می‌شود که مشکل خاصی ندارند و بیشتر آن‌ها با داروهای آرامبخش و ضد افسردگی بهبود می‌یابند و به عمل احتیاج پیدا نمی‌کنند اما متاسفانه گاهی اوقات تشخیص اشتباه باعث می‌شود حتی بیمار رحم خود را از دست بدهد.
نویسنده: دکتر سیده شیرین عزیز جلالی

    برچسب ها:
  •  
 

تبلیغات